مشخصات محصول:
محیط کشت TCBS آگار – تیوسولفات سیترات بیل سالتس سوکروز، محیط کشت میکروبی انتخابی برای جداسازی Vibrio parahaemolyticus میباشد. به بیان سادهتر، برای جداسازی Vibrio cholerae و سایر گونههای بیماریزای vibrio میتوان از این محیط استفاده کرد.
محیط کشت TCBS آگار حاوی چیست و چطور کار میکند؟
ترکیبات انتخابی این محیط کشت عبارتاند از نمکهای bile (صفراوی)، تیوسولفات، سیترات و PH تقریباً بالا. افتراق بر اساس تخمیر ساکاروز میباشد که بهوسیله اندیکاتور PH آشکار میشود و همچنین بهوسیله تولید H2S که از تیوسولفات حاصل میشود که بهوسیله تولید سولفید آهن سیاه از فریک سیترات حاصل میشود.
محیط کشت میکروبی TCBS از عصاره مخمر، پپتون، سدیم تیوسولفات، سدیم سیترات، ox bile، ساکاروز، سدیم کلرید، آهن ۳ سیترات، بروموتیمول بلو، تیمول بلو، آگار و آب مقطر یا آب دیونیزه ساخته شده است.
گونه ویبریو کلرا چه رنگی و چه اندازهای هستند؟
گونههای vibrio کلنیهای زرد و سبز تولید میکنند که این کلنیها در سایزهای مختلف میباشند که کمترین اندازه قطر آنها نیم میلیمتر میباشد. Vibrio cholerae معمولاً کلونیهای زرد با قطر ۱ تا ۳ میلیمتر و Vibrio parahaemolyticus کلنیهای سبز با قطر ۲ تا ۵ میلیمتر دارد.
اطلاعات تکمیلی محیط کشت TCBS
- عصاره مخمر، پپتون باکتریولوژیکی: نیتروژن، ویتامینها و اسیدهای آمینه موجود در TCBS آگار را تأمین میکند.
- سدیم تیوسولفات، سدیم سیترات: عوامل انتخابی که pH قلیایی را برای مهار ارگانیسمهای گرم مثبت و سرکوب کلیفرمها تأمین میکنند.
- صفرای گاو: نمکهای صفراوی رشد میکروارگانیسمهای گرم مثبت را مهار میکنند.
- ساکارز: کربوهیدرات قابل تخمیر که به تشخیص گونهی ویبریو کمک میکند.
- سدیم کلرید: رشد مطلوب و فعالیت متابولیکی هالو فیلی گونهی ویبریو را فراهم میکند. ویبریوها برای رشد به نمک نیاز دارند که غلظت آن برای گونههای مختلف متفاوت است. این موضوع سبب تقسیم ویبریوها به دو دستهی غیر هالوفیلیک و گونههای هالوفیلیک میشود. گونههای غیر هالو فیلی در آگار مغذی رشد میکنند؛ اما گونههای هالوفیلیک برای رشد نیاز به مکمل نمک در محیط کشت خود دارند.
- فریک سیترات: فریک سیترات به همراه تیوسولفات سدیم بهعنوان شاخصی برای تشخیص تولید سولفید هیدروژن عمل میکند.
- آگار: عامل جامد کننده
- تیمول بلو: نشانگر (اندیکاتور) pH
- pH 8.6 ± ۰٫۲ در دمای ۲۵ درجه سانتیگراد.